ارتودنسی همراه با کشیدن دندان یکی از اقدامات متداول در درمان ارتودنسی دندانهاست. گاهی اوقات لازم است که برای مرتب کردن دندانها و بهبود عملکرد آنها چند دندان کشیده شود. نامرتبی و بی نظمی دندان و سن بیمار عاملهای مهمی برای تصمیمگیری درباره لزوم ارتودنسی با کشیدن دندان است. کشیدن دندان برای ارتودنسی به طور پیاپی زمانی انجام میشود که هم دندانهای شیری و هم دائمی در دهان وجود دارد و کشیدن دندان برای ایجاد فضا ضروری است.
انتخاب دندانهای مورد نیاز برای کشیدن بر اساس تعدادی از فاکتورهای مختلف به شرح زیر تعیین میشود:
کشیدن دندانهای نیش در اکثر مواقع به عنوان بخشی از فرآیند درمان ارتودنسی انجام میشود. برای کاهش ازدحام و به هم ریختگی متوسط تا شدید دندانها، معمولا دندان نیش اول بیمار کشیده شده و به این ترتیب سعی میشود ازدحام دندانها و به هم ریختگی آنها کاهش پیدا کند. در صورت رفع نشدن مشکل، دندانپزشک میتواند از کشیدن دندان نیش دوم به این منظور استفاده کند. در مواردی که بیمار دچار مشکل اپن بایت است، معمولا پزشک ترجیح میدهد برای ایجاد فضای کافی ابتدا دندان نیش دوم (به جای دندان نیش اول) را بکشد تا به این ترتیب راحتتر بتواند دندانها را به سمت موقعیت مناسب هدایت کند.
در کشیدن دندان عقل با وجود استفاده از داروهای بیحسی و آرامبخش، ممکن است بیمار با توجه به روش مورد استفاده برای کشیدن دندان تا چند روز احساس درد و ناراحتی کند. علاوه بر درد ناشی از کشیدن دندان معمولا بعد از کشیدن دندان، لثهها نیز بخیه زده میشوند که باعث ایجاد درد می شود.
کشیدن یا نکشیدن دندان یکی از مسائل بحثبرانگیز در درمان ارتودنسی است. برخی متخصصین ارتودنسی معتقدند که نباید برای ارتودنسی، دندان کشیده شود، حال آن که شماری کشیدن دندان را قویا توصیه میکنند. دربسیاری از موارد کشیدن دندان ها در ارتودنسی لازم نیست. گاهی اوقات برای ایجاد فضا در فک به منظور کاهش جلوزدگی دندان ها یا شلوغی دندانها نیاز به کشیدن دندان است.
ولی باید گفت اگر واقعا کشیدن دندان دائمی در درمان ارتودنسی لازم است بیمار نباید به خاطر ترس از این مساله از درمان صرف نظر کند. چرا که فضاهای ناشی از کشیدن دندان کاملا با حرکات ارتودنسی بسته می شوند و بیمار به حالت نرمال رشدی صورت و نهایتا هماهنگی مناسب صورت خود می رسد.
دندان های بیرون زده را اصلاح کنید. هنگامی که دندان های جلویی شروع به بیرون کشیدن یا بیرون زدگی می کنند، باعث تغییر مشخصات فرد می شود، بر گفتار تأثیر می گذارد و حتی می تواند باعث تحریک شود. دندان ها نیز از یک طرف بیرون زده و باعث بیرون آمدن لب ها می شوند. با از بین بردن ازدحام بیش از حد در عقب، می توان دندان های جلو را به یک خط مستقیم خوب منتقل کرد. گاهی اوقات دندانی ظاهر می شود که به شکل عجیب، ریز یا بیش از حد بزرگ است. این دندانها را می توان با انتقال دندانهای دیگر به داخل آن فضای باز توسط بریس ها برداشته و فضای آنها را پر کرد.
دندانهای دائمی بزرگسالان در پشت دندانهای شیری وارد می شوند. وقتی دندان ها تحت تأثیر قرار می گیرند، ممکن است در داخل لثه بمانند و به هیچ وجه خارج نشوند. این دندانهای پنهان دیگران را به موقعیتهای عجیبی منتقل می کند و ممکن است به دندانهایی که روی آنها همپوشانی دارند آسیب برساند. حتی می توانند باعث پوسیدگی و عفونت شوند. دندان های نهفته را می توان با اشعه ایکس تشخیص داد. برای اصلاح دندانهای نهفته ممکن است نیاز به جراحی دهان است، اما انجام این کار برای از بین بردن علل عفونت، حفظ سلامت دهان و دندان یا ادامه کار ارتودنسی بسیار مهم است.
علائم دندان های نهفته عبارت اند از:
پس از کشیدن دندان، بیمار ممکن است متوجه شود فضای خالی ایجاد شده بین دندانها، در دهان وی ظاهر نامناسب دارد. در این شرایط حتی بیمار ممکن است مجبور شود روش جویدن غذای خود را عوض کند. به این ترتیب لازم است غذا به آرامی و با لقمههای کوچک جویده شود. پس از غذا خوردن بیمار میبایست مراقبت کافی از جمع نشدن مواد غذایی در شکاف دندان را داشته باشد و تا زمانی که این شکاف بسته شود، عادتهای جویدن غذای خود را عوض کند. به هر حال با گذشت زمان به تدریج فضای خالی ایجاد شده بین دندانها بسته خواهد شد. با کاهش این فاصله، نحوه قرار گرفتن دندانهای فرد بر روی یکدیگر و شرایط جویدن غذا تغییر خواهد کرد.
در موارد نادر، ممکن است برای درمان ارتودنسی نیاز به کشیدن دندانهای جلوی دهان وجود داشته باشد. در این شرایط فضای خالی دندانهای کشیده شده کاملا برای سایر افراد جلب توجه خواهد کرد و به همین خاطر احتمالا فرد به خاطر این شرایط احساس ناراحتی و خجالت خواهد داشت. توجه کنید این شرایط فقط برای یک مدت خاص ادامه داشته و فاصله ایجاد شده با گذشت زمان با صاف شدن دندانها و حرکت آنها به سمت موقعیت مناسب، بسته خواهد شد.
مدت زمان لازم برای بسته شدن فاصله بین دندانها در نتیجه کشیدن آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و بستگی به شرایط درمان دارد. به این ترتیب بهطور میانگین بسته شدن این فاصله به حدود ۴ ماه تا ۱ سال زمان نیاز خواهد داشت. توجه کنید که شکافهای ایجاد شده بر روی فک بالا سریعتر از فک پایین بسته میشوند. در حقیقت حرکت دندانها در طول هر ماه در حدود ۱ میلیمتر است.
امروزه برای بسته شدن سریعتر فاصله بین دندانها از ابزارهای خاص میتوان استفاده کرد. به این ترتیب در برخی از براکتهای مورد استفاده برای ارتودنسی، قلابهایی طراحی شده که با عبور زنجیرهای مخصوص از آنها، میتوان فرآیند حرکت دندانها به سمت یکدیگر و پر شدن فضای خالی را تسریع کرد.