حلقه ارتودنسی که از آن به عنوان بند ارتودنسی یا نوار دندان آسیاب یاد می شود، در هنگام ارتودنسی، در اطراف دندان های پشتی نصب می شود. وظیفه این حلقه ها، حمایت از بریس ها و ثابت نگه داشتن آن ها در محل خود است. از بندهای ارتودنسی برای حفظ یکپارچگی دندان ها استفاده می شود که از شل شدن و آسیب رسیدن به آن ها جلوگیری کند. حلقه های ارتودنسی به دور دندان پیچیده می شود. در ادامه با مجله ارتودنسی ارتوبلاگ همراه باشید.
✍دسترسی سریع
Toggleحلقه های ارتودنسی، از جنس استیل ساخته شده است. البته انواع سرامیکی و پلاستیکی آن نیز وجود دارد. حلقه های پلاستیکی و سرامیکی شفاف است و کمتر در معرض دید قرار می گیرد.
حلقه های ارتودنسی در بیشتر مواقع، بخشی از ابزار ارتودنسی دندان به شمار می رود. این حلقه ها برای افرادی که بین دندان هایشان فاصله وجود دارد یا دندان هایشان تراز نیست، استفاده می شود. بندهای ارتودنسی در وهله اول برای افرادی که نیاز به اصلاح عمده و زیاد دارند، استفاده می شود. همچنین برای افرادی که دندان ها و ساختار اسکلتی دهانشان از انعطاف پذیری کمتری برخوردار هستند، نیز استفاده می شود. هم چنین برای اصلاح و درمان اوربایت که نیاز به اتصال نقطه مقاوم تری دارند، گزینه مناسب و موثری است. این حلقه ها برای کودکانی که دندان هایشان هنوز به رشد و تکامل نرسیده است، گزینه بسیار خوبی است.
جنس این حلقه از فلز مقاوم و زد رنگ است که به صورت یک کمربند، دور دندان های آسیاب بزرگ قرار می گیرد.
یک حلقه کوچک که به صورت کش پلاستیکی است به دور نگین براکت ها پیچیده می شود. وظیفه حلقه کشی متصل نگه داشتن سیم ارتودنسی به نگین های براکت است.
عواملی که در انتخاب یک حلقه خوب و مناسب، تاثیرگذار هستند، عبارتند از:
۱. امکان جاگذاری آسان حلقه های ارتودنسی
۲. وجود خاصیت ارتجاعی در حلقه های ارتودنسی
۳. مطابقت حلقه های ارتودنسی با فرم دندان
حلقه های ارتودنسی باید به صورت کامل در اطراف دندان نصب شود، پس برای نصب آن، باید مراحل زیر انجام شود.
ابتدا متخصص دندانپزشکی ارتودنسی وضعیت دندان شما را بررسی می کند که مشخص شود کدام یک از دندان ها، به بند ارتودنسی احتیاج دارند. سپس در اطراف این دندان ها، به مدت یک روز جداکننده ها قرار می دهد و در روز بعد، این جدا کننده ها برداشته می شوند تا اندازه مورد نیاز حلقه های ارتودنسی با توجه به فضای ایجاد شده مشخص شود. بعد از آن ارتودنتیست، حلقه مناسب را به روی دندان ها متصل می کند. البته قبل از نصب حلقه های ارتودنسی بر روی دندان، سطح داخلی بند ارتودنسی را با مواد مخصوص دندانپزشکی می پوشاند. در مرحله آخر، بندهای ارتودنسی به خوبی بر روی دندان ها و قالب ارتودنسی، محکم شود؛ وگرنه خیلی راحت از جای خود خارج خواهند شد.
با وجود اینکه دوره استفاده از این دستگاه کوتاه است، اما لازم است در این مدت نکاتی را رعایت کنیم که عبارتند از:
جواب به چند سوال مهم
پس از معاینه بیمار، متخصص ارتودنسی تشخیص می دهد که آیا فرد نیاز به قرار حلقه های ارتودنسی دارد یا خیر.
با توجه به اینکه ارتودنسی و حلقه های ارتودنسی به طور کامل دندان را پوشش میدهد، احتمال گیر کردن خرده های غذا در لابه لای آن ها و در نتیجه خطر پوسیدگی وجود دارد. به همین خاطر توصیه میشود که در مدت درمان، بهداشت دهان و دندان به طور صحیح و اصولی انجام شود و پس از هر وعده غذایی از مسواک و نخ دندان استفاده شود یا با استفاده از مقداری آب،دهان خود را بشویید.
در مدت زمانی که ارتودنسی در دهان شما وجود دارد، بهتر است به سراغ خمیر دندانهای سفید کننده نروید؛ چون با انجام این کار، پس از اتمام درمان ارتودنسی و برداشتن براکت و سیم ها، با لکه و تیرگی دندان ها مواجه خواهید شد. برای جلوگیری از ایجاد این لکه ها، بهتر است، مصرف خوراکی هایی مانند قهوه، سس گوجه فرنگی را به حداقل برسانید یا از مصرف آن پرهیز کنید.
بندهای ارتودنسی قابلیت نصب بر روی هر دندانی را دارد و می توان آن را بر روی هر دندانی قرار داد. ولی به خاطر این که دندان های عقب، موقعیت بهتر و مناسب تری دارند، به روی این دندان ها قرار داده می شوند. در واقع بندهای ارتودنسی برای دندان هایی کاربرد دارد که چسباندن براکت بر روی آن ها دشوار است. دندان های عقب شرایط و موقعیت مناسبی برای چسباندن براکت ندارند و از طرف دیگر، تحمل فشار وارده بر روی دندان ها را ندارد؛ پس استفاده از بندهای ارتودنسی به خاطر دوام بیشتری که دارند و به خاطر اینکه خراش و زخمی نیز در دهان ایجاد نمی کنند، گزینه بسیار خوب و کاربردی است و در اکثر موارد مشابه، توسط پزشک متخصص ارتودنسی تجویز می شود.
برای استفاده از بند محدودیتی وجود ندارد؛ اما استفاده از آن در دندان های پیشین، شکل و شمایل جالبی ندارد و چندان خوشایند نیست. در واقع بند نقش براکت ها را در بخش های عقبی دندان ایفا می کند.